مورفین یک داروی ضد درد قوی است اما استفاده مکرر از آن موجب عوارضی مانند تحمل و وابستگی می شود. در سال های اخیر، با افزایش اطلاعات در مسیر های پیامبر های داخل سلولی امکان بررسی مکانیسم های مولکولی تحمل و اعتیاد فراهم شده است. تغییر در تعداد و عملکرد گیرنده های اوپیوئیدی، تغییرات در فعالیت G پروتئین ها و پیامبر ثانویه cAMP و مسیر فسفوریلاسیون پروتئینی، نقش مهمی در تحمل و اعتیاد به مورفین بازی می کنند. میکروRNA ها، RNA های کوچکی هستند که قادر به تنظیم بیان ژن در سطح پس از رونویسی می باشند. مطالعات نشان داده اند که مصرف مکرر موفین منجر به تغییر بیان یک سری از ژن ها و miRNA ها می گردد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی تغییرات بیان گیرنده مو-اوپیوئیدی (Mor1) و میکروRNA های mir124, mir219 و mir339 در نواحی هیپوکامپ، هیپوتالاموس و قشر پیش پیشانی رت هایی با دریافت مکرر مورفین است. در این بررسی از رت های نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 250 تا 300 گرم استفاده شد که به طور تصادفی به دو گروه کنترل (با دریافت سالین) و گروه تیمار (با دریافت مورفین) تقسیم شدند که به مدت 8 روز در دو نوبت صبح و عصر تیمار مورد نظر را دریافت کردند. به منظور بررسی تاثیر مورفین در القای تحمل، در روز های اول و هشتم دوره ترزیق، آزمون صفحه داغ انجام شد. ارزیابی نتایج آزمون صفحه داغ نشان داد که در گروه تیمار شده با مورفین در روز هشتم القای تحمل ایجاد شد. بعد از اتمام دوره 8 روزه، رت ها کشته شدند، مغز استخراج گردید و نواحی هیپوکامپ، هیپوتالاموس و قشر پیش پیشانی جدا شدند. پس از جداسازی نواحی مورد نظر، RNA استخراج و cDNA سازی صورت گرفت و سایر آنالیز ها به منظور بررسی بیان ژن MOR1 و بیان ژن Mir124, Mir219 و Mir339 با استفاده از روشReal time PCR انجام گرفت. نتایج افزایش معناداری در بیان ژن Mor1 در قشر پیش پیشانی را در گروه تیمار نسبت به گروه کنترل نشان داد در حالی که در بیان ژن Mor1 در دو ناحیه هیپوکامپ و هیپوتالاموس تغییر معناداری مشاهده نشد. بررسی بیان میکروRNA های Mir124 و Mir219 در نواحی ذکر شده تغییر معناداری نسبت به گروه کنترل نشان نداد. اما سطح Mir339 در ناحیه هیپوکامپ نسبت به گروه کنترل تغییر معناداری را نشان داد در حالی که در میزان سطح Mir339 در دو ناحیه هیپوتالاموس و قشر پیش پیشانی، تغییری مشاهده نشد. با توجه به نتایج می توان پیشنهاد کرد که تزریق مزمن مورفین منجر به تغییر بیان گیرنده مو-اوپیوئیدی و میکروRNA های خاصی در مسیر های درگیر در اعتیاد می گردد اما تغییر بیان Mor1 می تواند ناشی از تغییر سطح میکروRNA های اختصاصی برای هر ناحیه باشد.
