شمس الدین احمدی

هدف مطالعه حاضر تحقیق درباره نقش گیرنده های NMDA در کاهش خاصیت ضددردی مورفین بعد از استفاده مکرر بود. از دستگاه سنجش ضددرد هات پلیت برای سنجش خاصیت ضددردی مورفین در موش های نر NMRI استفاده گردید. همه داروها بصورت درون صفاقی تزریق شدند. نتایج نشان داد که دوزهای مختلف مورفین (5، 5/7، 10 و 15 میلی گرم/ کیلوگرم) خاصیت ضددردی معناداری در موش های عادی القا نمود. نتایج همچنین نشان داد که در موش های با پیش تیمار تزریق مکرر مورفین (20 میلی گرم/کیلوگرم) برای 3 روز و به دنبال آن پنج روز دوره بدون تزریق دارو، اثرات ضددردی مورفین کاهش یافت. تزریق آنتاگونیست گیرنده NMDA (D-AP5) (1 میلی گرم/ کیلوگرم) همزمان با مورفین طی سه روز تزریق مکرر و بدنبال آن 5 روز بدون تیمار دارو، به طور معنی داری از کاهش خاصیت ضددردی مورفین در دوزهای 5/7 و 10 میلی گرم/کیلوگرم ممانعت به عمل می آورد. بطور مشابهی، تزریق سولفات منیزیوم (120 میلی گرم/کیلوگرم) به عنوان یک مسدودکننده گیرنده NMDA، همزمان با مورفین طی سه روز تزریق مکرر و به دنبال آن 5 روز بدون تیمار دارو، به طور قابل توجهی از کاهش خاصیت ضددردی مورفین در دوزهای 10 و 15 میلی گرم/کیلوگرم جلوگیری نمود. تزریق هیچکدام ازآنتاگونیست های گیرندهNMDA یعنی D-AP5 و سولفات منیزیوم در دوره 5 روزه پس از سه روز تزریق مکرر مورفین نتوانست از کاهش خاصیت ضددردی مورفین جلوگیری نماید. می توان نتیجه گیری نمود که طی سه روز تزریق مکرر مورفین، گیرنده های NMDA ممکن است به طور غیر مستقیم توسط مورفین تحت تأثیر قرار بگیرند که این تغییرات در نهایت منجر به کاهش خاصیت ضددردی مورفین می شود.