هدف: مطالعات انجام شده در زمینه مکانیسم ضددردی مورفین، نقش مهمی را برای کانال های پتاسیمی و کلسیمی گزارش کرده اند. هدف مطالعه حاضر مقایسه اثرات ضد دردی مورفین و مسدودکننده های کانال های پتاسیمی و کلسیمی در موشهای سوری نر و ماده بود. مواد و روشها: مورفین، گلایبنکلامید بعنوان مسدود کننده کانال های پتاسیمی و نیمودیپین بعنوان مسدود کننده کانال کلسیمی استفاده شدند. همه داروها بصورت داخل صفاقی تزریق شده و برای بررسی اثرات ضد دردی آنها در موش های کوچک آزمایشگاهی نر و ماده نژاد NMRI از دستگاه هات پلیت استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمایش ها در موش های نر نشان داد که مورفین در دوزهای 5/7، 10 و 15 میلیگرم/کیلوگرم اثرات ضددردی القا نمود، درحالیکه در موش های ماده دوز 5/7 میلیگرم/کیلوگرم اثر ضد دردی نداشت و اثرات ضددردی مورفین در دوز 10 میلیگرم/کیلوگرم نیز در مقایسه با موش های نر کاهش نشان داد. تزریق داخل صفاقی گلایبنکلامید (4، 8، 12 و 20 میلیگرم/کیلوگرم) در هر دوی موش های نر و ماده تاثیری بر واکنش درد نداشت. همچنین تزریق دوزهای مختلفی از نیمودیپین (5/2، 5، 10 و 20 میلیگرم/کیلوگرم) در موش های نر و ماده خاصیت ضددردی ایجاد نکرد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده می توان نتیجه گیری نمود که اثرات ضددردی مورفین در موش های نر و ماده متفاوت بوده و احتمالاً تخت تاثیر جنسیت قرار می گیرد. با توجه به اینکه تزریق محیطی مسدود کننده های کانال های پتاسیمی و کلسیمی نیز در موش های نر و ماده تاثیری بر واکنش درد نداشت، می توان پیشنهاد نمود که اثرات ضددردی مورفین با واسطه این کانالها در سطوح مرکزی پردازش درد میانجیگری می شود.
