مقدمه: گلوتامات بعنوان یک نوروترانسمیتر در انتقال پیام درد نقش دارد. در این مطالعه ما اثرات تزریق محیطی D-AP5 بعنوان آنتاگونیست گیرنده های N-متیل-D-آسپارتات (NMDA) را بر روی خاصیت ضددردی مورفین بررسی کردیم. روش مطالعه: برای بررسی اثرات ضد دردی داروها در موشهای بزرگ آزمایشگاهی نر نژاد ویستار از دستگاه هات پلیت استفاده شد. در این روش موش ها ابتدا داروهای مورد استفاده را دریافت نموده و سپس میزان خاصیت ضددردی هر دارو بصورت اندازه گیری میزان تاخیر در واکنش به درد بر روی صفحه داغ دستگاه، ثبت می گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که تزریق مورفین در دوزهای 5/7 و 10 میلیگرم/کیلوگرم اثرات ضددردی معنی داری القاء نمود. تزریق دوزهای مختلف نالوکسان (25/0، 5/0 و 1 میلیگرم/کیلوگرم) تاثیری در واکنش درد نداشت، اما تزریق نالوکسان 5/0 میلیگرم/کیلوگرم همراه با مورفین باعث جلوگیری از خاصیت ضددردی مورفین شد. تزریق D-AP5 (25/0، 5/0 و 1 میلیگرم/کیلوگرم)، اگرچه به تنهایی خاصیت ضددردی نشان نداد، اما تزریق آن همراه با دوزهای کم اثر مورفین (5 و 5/7 میلیگرم/کیلوگرم) موجب تقویت خاصیت ضد دردی مورفین گردید. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده توسط اثر همزمان مورفین و نالوکسان می توان ادعا نمود که خاصیت ضد دردی مورفین از طریق گیرنده های مو (µ) اوپیوئیدی میانجیگری می شود. همچنین با توجه به تقویتی D-AP5 بر روی اثرات ضددردی دوزهای کم مورفین می توان نتیجه گیری کرد که گیرنده های NMDA نیز در میانجیگری اثرات ضددردی مورفین نقش دارند.
