شمس الدین احمدی

مصرف مزمن مورفین، گیرنده شبه toll نوع 4 (TLR4) را در میکروگلیاها فعال می کند که موجب افزایش سیتوکین های پیش التهابی در مغز می شود و در نتیجه منجر به افزایش تحمل و وابستگی به مورفین می شود. علاوه بر این، دخالت RNAهای غیرکدکننده به عنوان تنظیم کننده های اپی ژنتیک تحمل مورفین مشخص شده است. خانواده miR-181 می توانند بیان TLR4 را تحت تاثر قرار دهند. یک نوع RNA غیر کدکننده حلقوی به نام circSerpini1 نیز ممکن است خانواده miR-181 را اسفنج کند. این مطالعه با هدف بررسی بیان TLR4، circSerpini1 و خانواده miR-181 در استریاتوم پس از ایجاد تحمل و ترک مورفین در رت انجام شد. با تزریق مکرر مورفین (mg/kg10)، دو بار در روز و به مدت 10 روز متوالی تحمل القا شد. یک گروه کنترل به جای مورفین سالین (ml/kg1) دریافت کرد. در روز دهم، مغز رت ها استخراج و بلافاصله استریاتوم بر روی یک سطح سرد جدا گردید. دو گروه دیگر از رت ها پس از دریافت 10 روز سالین یا مورفین به مدت 30 روز در دوره ترک قرار گرفتند و استریاتوم آن ها در روز سی ام ترک دارو استخراج شد. تغییرات بیان ژن با RT-PCR و بیان پروتئین با روش وسترن بلات ارزیابی شد. نتایج نشان داد که بیان TLR4 در سطح ژن و پروتئین پس از القای تحمل به مورفین به طور معناداری کاهش یافت اما پس از دوره ترک تا حد زیادی به حالت عادی بازگشت. بیان circSerpini1 در استریاتوم پس از تحمل به مورفین به طور معناداری نسبت به گروه کنترل افزایش یافت. بیان خانواده miR-181 ازجمله miR-181b-3p، miR-181b-5p، miR-181c-3p و miR-181c-5p در استریاتوم پس از القای تحمل به مورفین نسبت به گروه کنترل به طور قابل توجهی کاهش یافت (P < 0.001). پس از 30 روز دوره ترک، بیان circSerpini1 در گروه ترک مورفین نسبت به گروه کنترل به طور معناداری افزایش یافت. همچنین نتایج، افزایش معناداری در بیان miR-181b-3p، miR-181c-5p و miR-181b-5p را پس از ترک مورفین نشان داد اما هیچ تفاوت معناداری برای miR-181c-3p تشخیص داده نشد. می توان نتیجه گرفت که بیان circSerpini1 از طریق تأثیر بر سطح خانواده miR-181 در استریاتوم در پدید ه های تحمل و ترک مورفین نقش دارد. ممکن است circSerpini1 از طریق اسفنج خانواده miR-181، بر بیان TRL4 موثر باشد، در نتیجه موجب القای التهاب عصبی و تحمل مورفین به مورفین می شود.