هدف این پژوهش، تحلیل اثرات غیرخطی جهانیشدن اقتصادی بر جامعهی پایدار در کشورهای توسعهیافته و درحالتوسعه طی دورهی زمانی ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۰ است. بدین منظور، ابتدا با استفاده از یک شاخص ترکیبی، وضعیت جامعهی پایدار در کشورها اندازهگیری شد. سپس، با بهرهگیری از الگوی رگرسیون انتقال ملایم پانلی(PSTR) و در نظر گرفتن جهانیشدن اقتصادی بهعنوان متغیر انتقال، روابط غیرخطی میان متغیرها مورد ارزیابی قرار گرفت. یافتهها نشان میدهد که رابطهای غیرخطی میان جهانیشدن اقتصادی و شاخص جامعهی پایدار وجود دارد. برای کشورهای توسعهیافته، مدل بهینه شامل دو حد آستانه و سه رژیم متمایز است؛ درحالیکه برای کشورهای درحالتوسعه، یک آستانه و دو رژیم بهعنوان ساختار بهینه شناسایی شد. همچنین، در کشورهای توسعهیافته، جهانیشدن اقتصادی در دو رژیم نخست اثر منفی و در رژیم سوم اثر مثبت دارد، درحالیکه در کشورهای درحالتوسعه این اثر در تمامی رژیمها مثبت و معنادار است. نتایج پژوهش بر ضرورت تدوین راهبردهای متفاوت و متناسب با ویژگیهای ساختاری هر گروه از کشورها تأکید دارد.
