ریسک اقلیمی به احتمال وقوع رویدادهای اقلیمی شدید و زیان‌بار و تأثیرات منفی آن‌ها بر جوامع و محیط‌زیست اشاره دارد. از سوی دیگر، ریسک‌های ناشی از تغییرات اقلیمی مانند رویدادهای شدید آب‌وهوایی و افزایش سطح دریاها، تهدیدی جدی برای امنیت انرژی و پایداری جوامع به شمار می‌رود. با توجه به پیچیدگی و اهمیت موضوع امنیت انرژی، بررسی جامع عوامل مؤثر بر آن، شناسایی تهدیدات موجود و ارائه راهکارهای مناسب برای بهبود شرایط، امری ضروری است. هدف اصلی این پژوهش بررسی واکنش ریسک امنیت انرژی به ریسک اقلیمی در دوره‌ی 2004 – 2018 برای 75 کشور (شامل 31 کشور توسعه یافته و 44 کشور درحال توسعه) با استفاده از مدل خود رگرسیون برداری پانلی (PVAR) بوده است. باتوجه به یافته‌ها میانگین شاخص ریسک امنیت انرژی (ESRI) در هر دو گروه تقریباً یکسان است، اما در سایر متغیرها تفاوت‌های قابل‌توجهی وجود دارد. میانگین شاخص ریسک اقلیمی (CRI)، جهانی‌شدن (GI) و اندازه دولت (Gs) در کشورهای توسعه‌یافته به‌طور قابل‌توجهی بالاتر از کشورهای درحال‌توسعه است. که حاکی از آن بوده کشورهای توسعه‌یافته به‌طورکلی در معرض ریسک‌های اقلیمی بیشتری قرار دارند و سطح جهانی‌شدن و دخالت دولت در اقتصاد آن‌ها بیشتر است. در مقابل، میانگین رشد اقتصادی (RGg) و ارزش‌افزوده بخش صنعت (Ind) در کشورهای درحال‌توسعه بالاتر است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که واکنش ریسک امنیت انرژی به ریسک اقلیمی در کشورهای منتخب در حال توسعه و توسعه یافته مثبت بوده است. یعنی افزایش شوک‌های مربوط به ریسک اقلیمی در طول این سال‌ها، ریسک مربوط به امنیت انرژی را در کشورهای مذکور افزایش داده که میزان افزایش ریسک امنیت انرژی در کشورهای توسعه یافته کمتر از کشورهای در حال توسعه بوده است.
