طی دو دهه گذشته، سرمایه گذاری مستقیم خارجی به عنوان یکی از پدیده های نوظهور در زندگی اقتصادی کشورها پدیدار شده است. بر همین اساس، سرمایه گذاری مستقیم خارجی به عنوان یکی از نمونه های تحرک سرمایه، در برآورد انتظارات نظری در مورد سودمندی تحرک عوامل تولید به موفقیت قابل توجه ی دست یافته است، به طوری که منافع ناشی از سرمایه گذاری مستقیم خارجی در قالب مسائلی مانند افزایش رشد اقتصادی، اشتغال، انتقال فناوری، افزایش رقابت پذیری، بهبود منابع مالی و انسانی و انواع مزایای دیگر منعکس شده است. در این راستا، مطالعه حاضر به بررسی تاثیر سرمایه گذاری مستقیم خارجی بر اشتغال در عراق می پردازد. برای این منظور از داده های عراق برای دوره 1990 تا 2019 استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل های ARDL و NARDL استفاده شد. یافته ها نشان داد که سرمایه گذاری مستقیم خارجی در مدل خطی و غیر خطی تأثیر مثبت و معناداری بر اشتغال دارد. همچنین مشاهده شد که سرمایه انسانی بر رابطه بین سرمایه گذاری مستقیم خارجی و اشتغال در عراق تأثیر تعدیل کننده دارد. در نهایت، مشاهده شد که کیفیت نهادی در هر دو مدل خطی و غیرخطی تأثیر تعدیل کننده ای بر رابطه بین سرمایه گذاری مستقیم خارجی و اشتغال در عراق دارد.
