ساناز عینی

هدف این پژوهش تحلیل مسیر رابطه بین اضطراب بارداری با مشکلات خواب در زنان باردار با نقش میانجی‌گر نگرانی، بدتنظیمی هیجان و عدم تحمل ابهام بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان باردار مراجعه کننده به مراکز درمانی اصفهان در سال 1401 بود. روش نمونه‌گیری پژوهش حاضر به صورت در دسترس و داوطلبانه بود که نمونه نهایی شامل 366 نفر از زنان باردار شهر اصفهان بود که مقیاس اضطراب بک (BAI)، پرسشنامه اضطراب بارداری وندنبرگ، پرسشنامه کیفیت خواب پترزبورگ (PSQI)، پرسشنامه نگرانی پنسیلوانیا (PSWQ)، مقیاس دشواری در تنظیم هیجان(DERS) و پرسشنامه عدم تحمل ابهام (IUS) را تکمیل کردند. برای تحلیل داده‌ها از نر‌م‌افزار‌های SPSS-27 و AMOS-29 استفاده شد. ابتدا شاخص‌های توصیفی و ماتریکس همبستگی از طریق نرم‌افزار SPSS گزارش، سپس مدل‌ها در نرم افزار AMOS-29 طراحی و تحلیل شدند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که اضطراب بارداری با شدت مشکلات خواب در زنان باردار رابطه مستقیم دارد و متغیر‌های نگرانی، بدتنظیمی هیجان و عدم تحمل ابهام می‌توانند نقش میانجی را بین این دو متغیر ایفا کنند. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می‌توان بیان کرد که افزایش ظرفیت و آموزش برای تحمل ابهام، رفع نگرانی‌ها و آموزش‌ تکنیک‌های تنظیم هیجان به زنان باردار می‌تواند از شدت اضطراب و مشکلات خواب آنها بکاهد.