هدف: پژوهش حاضر با هدف مطالعه مدلیابی علّی اعتیاد به تلفن همراه براساس ناگویی هیجانی و مشکلات ارتباطی با نقش میانجی سیستم های مغزیی- رفتاری در دانش آموزان انجام شد. روشها: دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوره دوم شهرستان خلخال جامعه آماری این پژوهش را تشکیل دادند که از این جامعه 280 نفر به روش نمونه گیری خوشهای چند مرحلهای انتخاب و به پرسشنامه های ناگویی هیجانی تورنتو، سیستم های مغزی- رفتاری کارور- وایت، پرسشنامه مشکلات رفتاری بارخام و همکاران و پرسشنامه اعتیاد به تلفن همراه سواری پاسخ دادند. داده های جمع آوری شده، با استفاده از مدلیابی معادلات ساختاری (SEM) به وسیله نرمافزار SPSS و Lisrel 8.8 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که ناگویی هیجانی و مشکلات ارتباطی بر اعتیاد به تلفن همراه به طور مثبت و معنادار تأثیر دارند (01/0>P). همچنین ناگویی هیجانی و مشکلات ارتباطی علاوه بر این تأثیر مستقیم با میانجیگری سیستمهای مغزی- رفتاری، به طور غیرمستقیم نیز بر اعتیاد به تلفن همراه تأثیر داشتند. نتیجه گیری: این یافته ها ضرورت توجه جدی برنامه ریزان و مسئولین امر را بـه رواج روزافزون استفاده از تلفن همراه، استفاده آسیب زا از آن و بخصوص پیامدهای منفی آن را در دانش آموزان نشان می دهد.
