به منظور بررسی اثر چند نوع کود شیمیایی بر کنترل گل جالیز در گوجه فرنگی، پژوهشی در بخش تحقیقاتی گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه تهران طی سالهای 1387 و 1388 در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. تیمارها شامل کودهای اوره، نیترات آمونیوم و فسفات آمونیوم هر یک در مقادیر 150 و 300 کیلوگرم در هکتار و سولفات آمونیوم در مقادیر 250 و 500 کیلوگرم در هکتار بود. نتایج بدست آمده نشان داد که تیمارهای سولفات آمونیوم 250 کیلوگرم در هکتار و فسفات آمونیوم 150 کیلوگرم در هکتار بهترین عملکرد گوجه فرنگی داشتند و از نظر آماری با تیمار بدون گل جالیز تفاوت معنی داری نداشتند. تیمارهای فسفات آمونیوم و اوره 150 کیلوگرم در هکتار و سولفات آمونیوم 250 کیلوگرم در هکتار نیز بیشترین وزن خشک اندام هوایی و ریشه گوجه فرنگی و نیترات آمونیوم 150 و 300 کیلوگرم در هکتار کمترین مقدار وزن خشک را داشتند. وزن خشک اندام هوایی و غده گل جالیز در تیمارهای فسفات آمونیوم 150 و 300 کیلوگرم در هکتار بیشترین مقدار نسبت به شاهد بود و نیترات آمونیوم 150 و 300 کیلوگرم در هکتار کمترین مقدار نسبت به شاهد بود. به طورکلی به دلیل کاهش اتصال و رشد گل جالیز در تیمار سولفات آمونیوم 250 کیلوگرم در هکتار، عملکرد و سایر صفات مورد بررسی گوجه فرنگی در این تیمار افزایش معنی داری نشان دادند.
