به منظور بررسی کارایی علفکش های سولفوسولفورون و سولفوسولفورون + مت سولفورون متیل در کنترل اکوتیپ های جودره (Hordeum spontaneum) در گندم، آزمایشی در قالب طرح فاکتوریل اسپیلیت با سه تکرار در مزرعه پژوهشی پردیس کشاورزی دانشگاه تهران واقع در کرج انجام شد .تیمارهای آزمایشی دارای دو فاکتور اصلی و یک فاکتور فرعی بود. فاکتورهای اصلی شامل علفکش (سولفوسولفورون و سولفوسولفورون + مت سولفورون متیل) و زمان کاربرد علفکش (مرحله 2 تا 4 برگی و مرحله گره دوم) و فاکتور فرعی شامل شش توده مختلف جودره (فارس، خوزستان، خراسان رضوی، کرمانشاه، تهران و قزوین) بود. نتایج نشان داد علفکش های سولفوسولفورون و سولفوسولفورون+ مت سولفورون متیل با اثر کنترل مشابه باعث کاهش وزن خشک علف هرز در مرحله دو تا چهار برگی گردیدند. تقریبا اکثر توده های جمیعتی علف هرز با مصرف سولفوسولفورون و سولفوسولفورون+ مت سولفورون متیل در مرحله 2 تا 4 برگی بطور کامل نابود شد. کاربرد علفکش سولفوسولفورون در مرحله گره دوم در بین توده های جودره نتایج متفاوتی را در پی داشت. اکوتیپ های خوزستان، کرمانشاه و قزوین در مقایسه با سایر جمعیتها از تحمل نسبی برخوردار بودند. در مرحله گره دوم، سولفوسولفورون + مت سولفورون متیل عملکرد بهتری داشت. در مجموع استفاده از علفکش های سولفوسولفورون (26 گرم در هکتار) و سولفوسولفورون + مت سولفورون متیل (40 گرم در هکتار) در مرحله دوتا چهار برگی کارایی بهتری بر روی کنترل اکثر توده های علف هرز داشت. دستیابی به زمان بهینه مصرف علفکش گام موثری در جهت افزایش کارایی علفکش و جلوگیری از کاربرد بی رویه این نهاده های شیمیایی محسوب می شود.
