به منظور بررسی امکان کنترل گندم یونانی (وحشی) (Triticum boeoticum Boiss)، علف هرز احتمالی جدید مزارع گندم غرب کشور، آزمایشی در گلخانه پژوهشی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سال 1389 با چهار تکرار به اجرا در آمد. تیمار های آزمایشی شامل علفکش های: دیکلوفوپ متیل (با نام تجاری ایلوکسان)، فنوکساپروپ-پی-اتیل (پوماسوپر)، کلودینافوپ-پروپاژیل (تاپیک)، ایزوپروترون + دیفلوفنیکان (پنتر)، سولفوسولفورون (آپیروس)، متریبوزین (سنکور)، مزوسولفورون + یدوسولفورن (شوالیه)، پینوکسادن (آکسیال)، هالوکسی فوپ–آر-متیل (سوپرگالانت) با دزهای توصیه شده طی دو مرحله رشدی مرحله 5-3 برگی و اواخر پنجه زنی بر روی گندم و علف هرز T. boeoticum در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد زیست توده علف هرز در هر دو مرحله رشدی تحت تاثیر تیمارهای علفکشی قرار گرفت. در بین تیمارهای علفکشی، علفکش های مزوسولفورون + یدوسولفورون و دیکلوفوپ متیل بیشترین و علفکش های سولفوسولفورون، کلودینافوپ-پروپاژیل کمترین میزان زیست توده علف هرز را داشتند. بر اساس نمره دهی شاخص استاندارد EWRC، 21 روز پس از سمپاشی، تیمارهای علفکشی سولفوسولفورون، کلودینافوپ-پروپاژیل، پینوکسادن کنترل مطلوب تا بسیار خوب در کنترل علف هرز T. boeoticum نشان دادند.
