در ساده ترین شکل آن برهمکنش یک جفت صفحه ی رسانای موازی خنثی ناشی از اختلال خلاء الکترومغناطیسی است. درشرایط ایده آل، به عنوان مثال در دمای صفر، هیچ فوتون حقیقی بین این صفحات وجود ندارد. بنابراین فقط خلاء است، به عبارتی حالت پایه خلاء کوانتومی است، که سبب می شود این صفحات همدیگر را جذب کنند. به این ترتیب یک اثر کوانتومی نمود ماکروسکوپیکی پیدا می کند. ریشه این اثر به معرفی نیم کوانتاها در سال 1911 توسط پلانک برمی گردد.
