اخلاقیات یکی از مباحثی است که از دیرباز و زمان های بسیار دور توّجه بشر را به خود معطوف کرده است و در تمام عصرهای گوناگون زندگانی انسان، از اهمّیّت والائی برخوردار بوده است. در ادبیات غنی و پربار فارسی تعالیم و آموزه های اخلاقی مورد توجه شاعران و نویسندگان و بزرگان علم و ادب بوده و ادبیات منظوم و منثور ما مملو از این آموزه هاست. ادبیات تعلیمی همواره در دوره های مختلف جریان داشته و البته در دوره ی مشروطه کمی به حاشیه رانده شد؛ ولی بعد از آن دوباره تا به امروز در خدمت خداوندان قلم و آگاهان و بیداردلان این مرزو و بوم بوده است. سیمین بهبهانی شاعر چیره دست و تیزبین و متفکری است بلند همت که در سراسر آثار شعریش هرجا به مناسبت از تعلیم و حکمت و اخلاق مطالبی آورده است؛ بنابراین جایگاه تعلیم و تربیت و اخلاق در شعر وی اهمیت فراوان دارد. او همواره اخلاقیات را می ستاید و انسان را به بیداری ترغیب می کند. سیمین بهبهانی طرفدار طبقه ی اجتماعی آسیب دیده است و در کنار دنیای پرهیاهوی امروزی، مذهب و پناه جستن به خدا را گوشزد می کند. این پایان-نامه به روش توصیفی و تحلیلی و مبتنی بر مطالعه ی کتابخانه ای است. برای این منظور در وهله نخست به معرفی سیمین بهبهانی و آثار و تألیفات وی و سپس به کتابها و مقالاتی مراجعه شد که در مورد مسائل تربیتی بود. نتایج تحقیق نشان داد بین آموزه های تربیتی و اخلاقی از نظر سیمین بهبهانی با آن چه که در مفاهیم اخلاقی و قرآنی و تجارب بشری آمده است، سنخیت و همخوانی وجود دارد و بهبهانی به عنوان آموزگار واقعی تعلیم و تربیت و آشنا به مبادی اسلامی و اخلاقیات، توانسته است میان تفکرات و اندیشه های خود و آموزه های تربیتی و اخلاقی رابطه معناداری ایجاد نماید.
