مسأله انسان و خدا و رابطه ی متقابل آن ها با هم ، یکی از موضوعات بسیار بنیادی در تاریخ تفکر بشر به ویژه حوزه ی عرفان اسلامی است . در این راستا ، پژوهش حاضر به بررسی رابطه ی انسان با خدا بر پایه ی تفکر خداگونه پنداری انسان در آثار عطار نیشابوری می پردازد . منظور از خداگونه پنداری در عرفان ، نوع تلقی عرفا از انسان کامل است که دارای ویژگی های قدسی فرابشری می باشد .
