قرآن کریم نه تنها در زندگی اجتماعی مسلمانان ، بلکه در ادبیات آنان نیز تجلی داشته است . بسیاری از دواوین شاعران عرب به زیور آیات قرآنی آراسته است . آیات قرآن ، چه به طور کامل و چه به صورت کلمات و ترکیبات در آثار شاعران پدیدار بوده است . در میان عربی سرایان ایرانی سعدی از هممه مشهور تر است . پایگاه سعدی در شعر و ادب ، آنچنان ارجمند و ممتاز است که سعدی شناسان بزرگ درباره ی او گفته اند : شیخ سعدی نه تنها ، یکی از ارجمندترین ایرانیان است ، بلکه یکی از بزرگترین سخن سرایان جهان است . در میان پارسی زبانان ، یکی دو تن بیش نیستند که بتوان با او برابر کرد و از سخن گویان ملل دیگر هم ، از قدیم و جدید ، کسانی که با سعدی همسری کنند بسیار معدودند. سعدی در دهه ی نخستین سده ی هفتم هجری در یکی از دودمان های نژادهی شیراز که به گفته ی خود او : همه قبیله ی من عالمان دین بودند، دیده به جهان گشود و از محضر دو تن از اساتید بزرگ اسلامی ، جمال الدین عبدالرحمان ابوالفرج بن جوزی و شیخ شهاب الدین عمر بن محمد سهروردی ، دانش آموخته است . این شاعر گرانمایه ، غیر از اشعار پارسی ، اشعاری نیز به تازی سروده است ، که سروده های عربی وی در دو گروه جای می گیرند. گروه نخست ، ابیات پراکنده و قطعاتی کوتاهند که در خلال غزلیات شیخ و در کتاب گلستان ، نمایان است و گروه دوم ، قصاید و مقطعات عربی شیخ است که در کنار آثار پارسی وی با نام قصاید و اشعار عربی سعدی فراهم آمده است . در این مقاله ، تأثیر آیات و کلمات و ترکیبات قرآن کریم را بر این آثار بررسی می کنیم .
