ادبیات، نتیجه احساس و ذوق و هنر آدمی است و در هر فرهنگ و ملّتی می توان، آثار و نشانه های هنر ادبی آن ملّت یا فرهنگ را مشاهده کرد. گاهی آثار ادبیِ فرهنگی بر فرهنگ دیگر یا ملّتی بر ملّت دیگر، تأثیر گذاشته است یا از آن تأثیر پذیرفته است؛ همین بحث تشابه و تفاوت میان آثار ادبی، شاخه جدیدی ازمطالعات ادبی، با نام ادبیات تطبیقی را آغاز کرده است. که به پژوهش درمورد تعاملات فکری و ادبی و هنری در میان ملّت ها و فرهنگ های مختلف می پردازد. در این میان، ادبیات فارسی و ادبیات کُردی از این قاعده مستثنی نیستند. از قرن های دوم و سوم هجری قمری که شعر فارسی، تحت تأثیر شعر عربی در ایران آغاز شد، شعر کُردی هم از قرن سوم هجری قمری، حرکت خود را آغاز کرد؛ به دلیل مناسبات اعتقادی، علاقه ای به زبان عربی پیدا کرده بودند و به نیز به دلیل غنای فرهنگی، ادبیات فارسی و داشتن اشتراکات فرهنگی در بسیاری از زمینه ها، تبادلات فرهنگی بسیاری از جمله در زمینه ادبیات، بین کُردها و فارس ها صورت گرفته بود. بر همین اساس در پایان نامه پیش رو و براساس معیارهای ادبیات تطبیقی و روش پژوهش توصیفی- تحلیلی به بررسی و مقایسه تطبیقی رباعیات فخرالدین عراقی(686-610ه.ق) در زبان فارسی و ریاعی واره ها و اشعار آیینی محوی (1327-1253ه.ق) از شاعران اقلیم کردستان عراق می پردازیم. تا وجوه مختلف زبانی، ادبی و محتوایی سروده های آن ها مشخص شود. ضمن آن که با بررسی این رباعی واره ها در زبان کُردی و رباعیات فارسی می توان به اشتراکات بین زبان و بیان این دو شاعر کُرد و فارس با دو فرهنگ و زبان متفاوت که البته دارای ریشه های زبانی مشترک هستند و این اشعار هم بخشی از همان فرهنگ و زبان آن هاست؛ پی برد. کُردها بخشی از جمعیت ایران و کشورهای همسایه مثل عراق و ترکیه را به خود اختصاص داده اند پس در مناسبات زبانی، ادبی و فرهنگی هر دو قوم می توان اشتراکاتی یافت که حاصل ارتباط آن ها با یکدیگر بوده است.
