شعر تعلیمی و وعظی، شعری است که بر پایه دنیا ستیزی و دوری از هوا و هوس و امر به معروف فراهم آمده است. شاعران این گونه از اشعار، همواره اشعاری نیز در نعت حق تعالی و سپاس از نعمت های خدا و نعت و ستایش پیامبر خدا(ص) و بزرگان دینی، سروده اند. شاعران کلاسیک کُرد عراق نیز، در وعظ و اندرز و مدایح دینی از شاعران سبک عراقی به ویژه سعدی شیرازی(690-606هاق) بسیار متأثراند . طاهر بیگ جاف (1295-1234هاق) از شاعران مشهور شعر کلاسیک کردی است که با ادبیات فارسی آشنایی کافی داشته است و در آثار خویش به شاعران کهن ایرانی مانند سعدی و حافظ تأسی جسته است وی در زمینه های گوناگون و موضوعات مختلف شعر سروده است. اشعار او در دو بخش فارسی و کردی فراهم آمده است. اشعار کردی وی، هم موضوعات عاشقانه و توصیف طبیعت را در بردارد و هم به نکته های دینی و اخلاقی و مکارم انسانی پرداخته است چون وی به سعدی علاقه ای وافر داشته است مواعظ و اشعار مذهبی کُردی وی با مواعظ سعدی شیرازی مقایسه شده است و در این پژوهش، شباهت ها و تأثیر آن نکات اخلاقی و وعظی اشعار سعدی با اشعار طاهر بیگ و نیز تفاوت ها و تمایز برداشت ها از مسایل اخلاقی و دینی مشخص شده است و مسأله اصلی این است که چه مقدار از این آثار از لحاظ ظاهری و زبانی به هم نزدیک اند و بینش و درک اخلاقی و دینی و اجتماعی هر شاعر نسبت به این مضامین چگونه بوده است.
