دیوان شمس یا همان دیوان کبیر، شامل مجموعه ای عظیم از غزلیات مولاناست؛ که وی در برخی از غزل ها اشعاری به زبان عربی سروده است و آن را با ابیات فارسی آمیخته است که در اصطلاح ادبی بدان ملمع گویند. در این پژوهش 60 غزل از غزل هایی که ابیات ملمع دارند، برگزیده شده است و سعی شده است که با تکیه بر ساختار و محتوا، این ملمعات مورد بررسی و کندوکاو قرار گیرد. نتایج فر اهم آمده نشان داده است؛ که در ملمعات، هر دو عنصر صورت و معنا، بر یک دیگر تأثیر دارند و ملمعات عربی مولانا، از همان سبک، سیاق وزن، موسیقی و خیال شعر فارسی برخوردارند و ابیاتی که متناسب سبک و شیوه شعر عربی و وزن شعر آن زبان باشد، به ندرت سافت می شود.
