طبق یک قاعده ی کلی در شریعت اسلامی، شبهات حدود را ساقط می کنند. شبهه تعار یف و انواع گوناگونی دارد. شبهه ی طریق که عبارت از اختلاف ناشی از ادلّه در میان فقها است، از این جمله است. در این حالت دلایل هیچ کدام از آراء موجود، بر دیگری قابل ترجیح نیست. اختلاف در باب نکاح بدون حضور ولی و شهود و استعمال خمر به قصد تداوی از مصادیق این اختلافات هستند که حد را با شبهه روبه رو کرده و نهایتاً ساقط می کنند. ضابطه ی شبهه طریق مسقط حد، قوت دلیل مخالف است؛ لذا به جهت صحت احصای دلیل مخالف به عنوان اختلاف اجتهادی، آن دلیل نباید در زمره ی "خطا" یا "شذوذ" باشد. بخش عمده ی نفوذ این قاعده، وام دار اصول احتیاطی و مراعات خلاف است. در این نوشتار، بررسی تحلیلی- توصیفی شبهه ی طریق مطمح نظر بوده است
