رهن به معنای شرط بندی و گرو گذاشتن است. اما در اصطلاح فقهی یعنی قرار دادن عین یک مال به عنوان وثیقه به ازای دین است تا در صورت تعذر دین توسط بدهکار بستانکار بتواند دین خود را از آن عین مرهونه استیفا نماید. در فقه اسلامی برای استیفای دین از رهن راهکارهای متعددی پیشنهاد شده است که فروش مرهون توسط مرتهن، دادن وکالت فروش مرهون به مرتهن، دادن اجازه فروش مرهون به راهن توسط مرتهن و مراجعه مرتهن به قاضی از مهمترین آن راهکارها می باشند. در قانون مدنی هم دادن وکالت فروش به ورثه ی مرتهن توسط راهن یا راهن، وصیت ادای دین توسط راهن برای ورثه خودش بعد از فوت و حواله کردن دین توسط راهن و قراردادن مرهون در دست شخص ثالث از جمله راهکارهای استیفای دین به شمار می آیند.
