هدف از این پژوهش بررسی و شناخت تاریخ و جایگاه مذهب شافعی در قرن سوم وچهارم هجری در ایران وچگونکی پیدایش وانتشارآن وشناخت علمایی که برای بیان واموزش اراء وعقاید مذهب به ایران آمدند ویامقیم بودند وزندگی می کردند ویا منتسب به ایران بودند و به تعلیم وبیان عقاید مذهب می پرداختند ومذهب توسط آنان انتشار یافت علمایی که در پایبندی از مذهب وعقایدشان مانند کوه استوار وثابت قدم بودند وسرزمین ایران توسط انان جزءی ازامت عظیم اسلام شد. این پژوهش برسه پایه استوار است: ریشه تاریخی وتحلیلی وصفی وجایگاه فقهی از انجایی که به بررسی تاریخ مذهب شافعی درایران وجایگاه آن همراه تحلیلی در مورد آثار فقهاء مذهب پرداخته است. از مهمترین نتایجی که این پژوهش به ان پرداخته است چگونگی وارد شدن مذهب شافعی توسط علماء وفقهای شافعی مذهب وگسترش وانتشار آن وسپس مناسبات مذهب شافعی با دیگر مذاهب فقهی در قرن سوم وچهارم هجری در ایران است.از انجا که بحث ما تاریخی است می کوشیم تا چگونگی امدن و گسترش مذهب شافعی را ابتدا در قرن سوم هجری تا جایی که در حد توان نگارنده ی این پژوهش می باشد اورده شود.از انجا که رسالت اسلی این تحقیق و پژوهش جنبه ی تاریخی مذهب شافعی در دو قرن نامبرده شده است سعی بر آن است تا حد امکان به مسائل متفرقه پرداخته نشود
