علم خلاف یعنی آگاهی و احاطه داشتن بر آرای و مستندات فقهی دیگر مذاهب است که شخص فقیه بدون این علم در زمره فقها بشمار نمی آید. علم یاد شده نقش مهمی در تقریب بین مذاهب و تقویت مبانی اجتهاد ایفا می کند به دلیل آنکه با آگاهی از مبانی آرای مخالفین است که مجتهد می تواند رای خود را اصلاح و آرایش و تعدیل و گاهی اوقات ابطال و ملغی سازد.
