دین اسلام بعنوان آخرین دین الهی، دینی است اجتماعی، و به همه ابعاد و زوایای زندگی بشری نظارت و توجه داشته است، و رابطه انسان را فقط در ارتباط او با خدا و انجام یک سلسله عبادات دستوری مانند نماز و روزه خلاصه نمی کند، بلکه انسان را دریک سطح وسیع تر و مقیاس بزرگ اجتماعی می نگرد، که درهر بعدی از ابعادش باید نکات و مسائلی را مدنظر داشته باشد . یکی از مسائلی که مورد توجه و توصیه فراوان اسلام قرارگرفته، مسئله اعیاد وجشن ها است، که یکی از بزرگترین و مهیج ترین مظاهر حیات اجتماعی یک ملت هستند، ودر دوره های گوناگون تاریخی ودر نزد اقوام مختلف بشری فرصتهای خاصی برای ابراز سرور وشادی بوده اند، آیین اسلام در ترویج فضایل، آرمانها، آداب ورسوم وخصلتهای نیکو، و زدودن خرافه ها وعصبیت های کور، که بزرگترین مانع تکامل وترقی انسانها هستند، وزدودن آنها از مبارزه با شرک وبت پرستی طاقت فرسا تر است، همواره تلاش کرده ، که با ارائه احکام و قوانین انسان ساز و هدایت بخش، و به منظور اصلاح فرهنگ حاکم، و تشکیل نظام ارزشی جدید، اعتقادات و باورهای صحیح وآداب و ارزش های انسانی و اخلاقی را جایگزین سنت های غلط بکند، و با تأیید قالب برخی عناصر فرهنگی، به محدود کردن و تعدیل آداب و رسوم رایج بپردازد، ومسلمانان را از مشارکت در جشن ها ی غیر اسلامی و تبعیت وتشبه به کفار در زمینه جشن ها ومناسبا ت ویژه آنان و سایر زمینه ها باز دارد
