اسلام برای نکاح شرایط و احکامی قرار داده است تا نکاح هم در ابتدا و هم در انتها در مسیر درست قرار بگیرد و اهداف مورد نظر شارع جامه ی عمل بپوشاند. از جمله ی این احکام نگه داشتن عدّه توسط زوجه در حالت طلاق یا مرگ شوهر یا وطئ به شبهه است. مهم ترین هدف و حکمت مورد نظر شارع در این حکم- نگه داشتن عده تحصیل برائت رحم به منظور جلوگیری از اختلاط و اشتباه در نسب و قدردانی از شوهر فوت شده در عدّه ی مرگ است. در مورد زانیه برخی از این حکمت ها یعنی استبرای رحم به منظور جلوگیری از اختلاط نسب قابل تصور است که بر همین اساس، برخی از فقها معتقدند زانیّه باید عدّه – سه یا یک پاکی- نگه دارد. در مقابل، برخی دیگر از فقها از جمله شافعیه بر این باورند که زانیه عدّه ندارد و بر عمل حرام یعنی احکام شرعی مترتب نمی گردد. این پایان نامه بر مبنای روش توصیفی تحلیلی درصدد بررسی دیدگاه های مطرح است.
