رحمت صادقی

اثر استریوشیمی کربوهیدرات های مختلف شامل پنتوز مونوساکاریدها ( زایلوز، ریبوز و آرابینوز )، هگزوز مونوساکارید ها (گلوکز و مانوز )، دی ساکارید ها ( ساکارز و لاکتوز ) و تری ساکارید ( رافینوز ) بر روی رفتار تجمعی و سطحی سورفکتانت مایع یونی 1-دسیل-3-متیل ایمیدازولیوم بروماید ([C10mim]Br) در در محلول های آبی با استفاده از اندازه گیری های حجم سنجی، هدایت سنجی و کشش سطحی بررسی شده است. سرعت صوت و چگالی محلول آبی [C10mim]Br درحضورکربوهیدرات های مذکور در دماهای 15/288، 15/293، 15/298 و 15/303 کلوین اندازه گیری شد. با استفاده از این داده ها، حجم مولی ظاهری، ، تراکم پذیری هم آنتروپی مولی ظاهری حل شونده، و تراکم پذیری هم آنتروپی محلول، محاسبه شد و تاثیر دما و نوع کربوهیدرات بر روی رفتار تجمعی محلول آبی [C10mim]Br مورد بررسی قرار گرفت. مقدار غلظت بحرانی مایسلی شدن (cmc) سورفکتانت از وابستگی بین داده های ترمودینامیکی به غلظت در دماهای فوق تعیین شد. در همه سیستم های مورد بررسی مقدار cmcکاهش یافته است که نشان دهنده اثر نمک زدایی کربوهیدرات بر روی رفتار تجمعی سورفکتانت است. مقدارcmc سورفکتانت [C10mim]Br ترتیب زیر پیروی می کند. آب خالص > پنتوز مونوساکارید ها > هگزوز مونوساکارید ها > دی ساکارید ها > تری ساکاریدها مقادیر هدایت ویژه و مولی برای سورفکتانت [C10mim]Br در حضورکربوهیدرات ها کمتر از آب خالص است و از ترتیب کاهش مقادیر cmc پیروی می کند. مقادیرcmc بدست آمده از روش کشش سطحی سازگاری بسیار خوبی با نتایج حاصل از روش های هدایت-سنجی و حجم سنجی دارد. با استفاده از داده های کشش سطحی پارامترهای فعالیت سطحی چون، غلظت مازاد سطح ( )،کشش در نقطه ( ) و کمترین مساحت اشغال شده توسط یک مولکول سورفکتانت در سطح مشترک هوا/ محلول (Amin) محاسبه گردید. نتایج به دست آمده براساس برهمکنش های بین مولکولی و خصلت آب دوستی کربوهیدرات مورد بحث قرار گرفت.