در مناطق مختلف ایران چرای دام رایج ترین استفاده از مراتع است و بسته به موقعیت جغرافیایی، شرایط مرتع و اهداف مدیریتی، برنامه های مختلف مدیریتی برای استفاده و مدیریت مراتع اعمال می شود. این تحقیق به منظور بررسی اثر چرای دام، قرق و درو علوفه بر ترکیب گیاهی، غنای و تنوع گونه ای در مراتع سارال استان کردستان انجام شده است. برای این منظور مرتع قرق شده ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی سارال و مراتع چرا شده همچور و همچنین مراتع چرا شده و درو شده زردوان سارال کردستان در نظر گرفته شد. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک در ایستگاه تحقیقات در مرتع قرق شده به مدت حدود 40 سال و مرتع چرا شده ی همجوار، همچنین در مرتع چراشده و در مرتع درو شده در زردوان تعداد 120 پلات یک متر مربعی (در هر مرتع 30 پلات) برداشت گردید و درصد گونه های گیاهی ثبت شد. با استفاده از نرم افزار Past شاخص های غنا و تنوع گونه ای محاسبه گردید و برای مقایسه میانگین آماری داده ها از آزمون تی مستقل استفاده شد. نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد که قرق باعث شده درصد پوشش تاجی و شاخص های بریلیون و منهنیک از لحاظ آماری در سطح خطای یک درصد و شاخص یکنواختی در سطح خطای پنچ درصد بیشتر از مرتع چرا شده باشند. در مقایسه ی مرتع چرا شده با مرتع درو شده نتایج نشان داد میانگین درصد پوشش تاجی و شاخص های سیپسون، شانون، یکنواختی و بریلیون از لحاظ آماری در سطح خطای یک درصد دارای اختلاف معنی داری بوده ولی شاخص های منهنیک و مارگالف در دو مرتع چرا شده و درو شده دارای اختلاف معنی داری نبودند.
