دانشگاه، سازمانی است که در امور آموزشی و پژوهشی فعالیت می کند. همانند سایر سازمانها، دانشگاه نیز دربرگیرنده مفهوم کارآفرینی درون سازمانی، آموزش کارآفرین، و تربیت نیروهای کارآفرینی است که چنین نیروهای کارآفرین، بعدها در جامعه کسب وکار در رشد و توسعه اقتصادی مثمر ثمر خواهند بود. می توان گفت که نقش دانشگاه در کارآفرینی نقش چندجانبه است. یکی اینکه از کارآفرینی بهره مند خواهد بود، دوم اینکه کارآفرینانی تربیت می کند که در سطح اقتصاد بعنوان افراد کارآفرین نقش ایفاء خواهند نمود. پرسش کلیدی این است که چنانچه دانشگاه بخواهد از کاآفرینان بهره مند شود، چه زیرساخت ها، بستر و زمینه ای را باید فرآهم نماید تا از کارآفرینی منتفع گردد. نیز برای آموزش کارآفرینان آینده، باید چه خصوصیات و ویژگی هایی را در خود نهادینه نماید تا آموزشهای مستقیم و غیرمستقیم جهت ترویج افراد کارآفرین بطور اثربخش و کارا اجرا گردد. این مقاله در نظر دارد ویژگی ها و مولفه های دانشگاههای کارآفرین را مورد بحث و بررسی نظری قرار دهد و سعی دارد یک الگوی متاسب نظری تبیین و ارائه دهد. چنین الگویی دربرگیرنده خصوصیات دانشگاه کارآفرین است که هم کارآفرین تربیت کرده و هم خود بعنوان یک کارآفرین عمل می نماید.
