آبیاری قطره ای از جمله روشهای نوین آبیاری جهت استفاده بهینه از منابع آب و افزایش راندمان آبیاری به شمار می آید. مهمترین مشکل این سیستمها، گرفتگی قطره چکانهاست. در این میان گرفتگی فیزیکی، مهمترین عامل در کاهش دبی و یکنواختی پخش قطره چکان ها محسوب میگردد. موقعیت قطره چکانها روی لوله های فرعی و فاصله آنها از هم از جمله عوامل مؤثر بر شدت گرفتگی فیزیکی قطره چکانها محسوب می شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر فاصله قطره چکانهای نوارهای آبیاری قطره ای بر میزان گرفتگی فیزیکی آنها می باشد. برای این منظور یک مدل فیزیکی آبیاری قطره ای در آزمایشگاه طراحی و ساخته شد. در این تحقیق از نوارهای آبیاری 20 و 30 سانتیمتر استفاده شد. نتایج تحلیل آماری نشان داد که فاصله قطره چکانها ، پلاکدار و درزدار با فاصله قطره چکانهای برابر با 10 اثر معنی داری بر گرفتگی قطره چکانها در نوارهای آبیاری قطرهای پلاکدار و دزدار دارد. نتایج همچنین نشان داد که نوار آبیاری پلاک دار با فاصله قطره چکانهای 30 سانتیمتری با نرخ گرفتگی برابر 22 درصد، کمترین گرفتگی را دارا بود. مقایسه مقادیر نرخ گرفتگی و ضریب یکنواختی نوار آبیاری قطرهای، کارایی بالاتر نوار آبیاری پلاکدار در شرایط گرفتگی را نشان داد.
