استفاده از آب های نامتعارف نظیر فاضلاب تصفیه شده راهکاری اساسی جهت حل بحران کمبود آب می باشد. آبیاری قطره ای، بهترین روش برای کاربرد فاضلاب تصفیه شده است. بزرگ ترین مشکل کاربرد پساب در آبیاری قطره ای، گرفتگی قطره چکانها می باشد. گرفتگی قطره چکانها باعث کاهش یکنواختی پخش آب و افزایش مدت زمان کارکرد سیستم و هزینه های بهره برداری می گردد. هدف از این پژوهش بررسی اثر دوره های شستشو ی ماهانه و انتهای فصل بر کاهش گرفتگی قطره چکان های میکروفلاپر، کرونا و نوارهای آبیاری در شرایط استفاده از فاضلاب تصفیه شده شهر سنندج می باشد. برای این منظور، یک مدل فیزیکی آبیاری قطره ای در آزمایشگاه طراحی و ساخته شد. نتایج تحقیق نشان داد که در شرایط استفاده از فاضلاب تصفیه شده، با گذشت زمان، میزان گرفتگی قطره چکان ها افزایش می یابد که بیشترین و کم ترین درصد گرفتگی به ترتیب مربوط به قطره چکان میکروفلاپر ( 44/8 درصد) و نوار آبیاری قطره ای ( 35/11 درصد ) بود. با اعمال شستشوی آخر فصل نرخ گرفتگی قطره چکان های مذکور به 2/6 , 25/8 درصد رسید. هم چنین نتایج نشان داد که شستشوی ماهانه، بهترین دوره شستشو جهت کاهش گرفتگی قطره چکانها و نوار آبیاری مذکور در شرایط استفاده از فاضلاب تصفیه شده شهر سنندج می باشد. نتایج تحلیل آماری نشان داد که اثر دوره شستشو و نوع قطره چکان بر گرفتگی آن ها در سطح آماری یک درصد معنی دار می باشد.
