محدودیت منابع آب مهم ترین مانع در گسترش کشاورزی پایدار در ایران به شمار می رود. استفاده بهینه از آب در بخش کشاورزی ضرورتی اجتناب ناپذیر در جهت حفظ منابع محسوب می گردد. کاربرد روش های نوین آبیاری و استفاده از راهبردهای مدیریتی مانند کم آبیاری مایه افزایش عملکرد فراورده ها و بهره وری آب می گردد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر سطوح مختلف آبیاری و عمق جایگذاری لاترال آبیاری قطره ای بر عملکرد، اجزاء اعملکرد و برخی صفات مورفولوژیک گندم زمستان در سنندج بود. آزمایش های این پژوهش در سال 1396 و به صورت طرح کرتهای خرد شده پایه طرح بلوک های کامل تصادفی اجرا گردید. کرت های اصلی و فرعی پژوهش حاضر به ترتیل در برگیرنده سطوح آبیاری (60، 80 و 100 و 120 درصد نیاز آبی) و عمق جایگذاری لاترال های آبیاری (0 و 30 و 40 و 50 سانتی متر) بود. برآیند عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک محصول گندم در سطح آبیاری 100 درصد نیاز آبی و عمق جایگذاری لاترال آبیاری قطره ای زیرسطحی برابر 30 سانتی متر حاصل شد. برآیندهای مقایسه میانگین اثر متقابل فاکتورهای آزمایشی نشان داد بیشترین عملکرد کاه و کلش در تیمار با عمق آبیاری 120 درصد نیازآبی و عمق کارگزاری لاترال برابر 410 سانتی متر به دست آمد.
