کمبود آب مهم ترین عامل محدود کننده تولیدات گیاهی در مناطق خشک و نیمه خشک می باشد. در این مناطق، افزایش کارایی مصرف آب یکی از مهم ترین روش های حفظ از منابع آب به شمار می آید . هدف از این پژوهش بررسی ارتباط مابین عملکرد، تبخیروتعرق و کارایی مصرف آب گیاه سیب زمینی (.solanum tuberosum L) با استفاده از مفهوم شاخص الاستیسیته در شرایط آبیاری قطره ای زیرسطحی در دشت دهگلان، استان کردستان بود. برای این منظور، یک تحقیق مزرعه ایی دو ساله به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار سطح آب آبیاری (شامل: 60، 80، 100 و 120 درصد نیاز آبی گیاه) و چهار سطح کود ازته (شامل: 210، 280، 350 و 420 کیلوگرم در هکتار) در سه تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد که در سال اول کارایی مصرف آب حداکثر در تبخیر-تعرق 242 میلی متر حاصل شد که از مقدار تبخیروتعرق در نقطه عملکرد حداکثر، 48 درصد کم تر بود و در سال دوم کارایی مصرف آب حداکثر در تبخیروتعرق 184 میلی متر به دست آمد که 62 درصد از تبخیر-تعرق در عملکرد حداکثر کم تر بود. در سال اول حداکثر عملکرد در تبخیروتعرق 360 میلی متر به دست آمد که 24 درصد بیشتر از عملکرد در شرایط کارایی مصرف آب حداکثر بود. این مقادیر برای سال دوم به ترتیب 298 میلی متر و 31 درصد بودند. بنابراین در شرایط کمبود منابع آب در بخش کشاورزی، دستیابی به کارایی مصرف آب حداکثر ضروری و مطلوب می باشد.
