کمبود آب یکی از چالش هایی است که امروزه جهان با آن مواجه می باشد. آبیاری قطره ای از جمله روش های نوین آبیاری جهت استفاده بهینه از منابع آب و افزایش راندمان آبیاری به شمار می آید. مهم ترین مشکل این سیستم ها، گرفتگی قطره چکان هاست. در این میان گرفتگی فیزیکی، مهمترین عامل در کاهش دبی و یکنواختی پخش قطره چکان ها محسوب می گردد. موقعیت قطره چکانها روی لوله های فرعی و فاصله آنها از هم از جمله عوامل موثر بر شدت گرفتگی فیزیکی قطره چکانها محسوب می شود. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر فاصله قطره چکانهای نوارهای آبیاری قطره ای پلاک دار بر میزان گرفتگی فیزیکی آنها می باشد. برای این منظور یک مدل فیزیکی آبیاری قطره ای در آزمایشگاه تحقیقات آب و خاک دانشگاه کردستان طراحی و ساخته شد. در این تحقیق از نوارهای آبیاری پلاک دار با فاصله قطره چکان های برابر با 10، 20 و 30 سانتی متر استفاده شد. نتایج نشان داد که فاصله قطره چکان ها یکی از پارامترهای مؤثر بر گرفتگی فیزیکی نوارهای آبیاری می باشد. بیشترین و کمترین نرخ گرفتگی قطره چکان ها به ترتیب مربوط به نوار آبیاری با فاصله قطره چکان های برابر 10 و 30 سانتی متر بود. نتایج تحلیل آماری نشان داد که فاصله قطره چکان ها اثر معنی داری بر گرفتگی قطره چکان ها در نوارهای آبیاری قطره ای پلاک دار دارد.
