این مطالعه به بررسی اثرات مصرف انرژی تجدیدناپذیر و فناوری اطالعات و ارتباطات بر کیفیت زندگی در ایران میپردازد تا نقش واسطهای فناوری اطالعات و ارتباطات را بر رابطه مصرف انرژی تجدیدناپذیر و شاخص توسعه انسانی مورد تحلیل قرار دهد. این مطالعه از داده های سالهای 1369 تا 1401 و رویکرد حداقل مربعات پویا )DOLS )برای دستیابی به اهداف مطالعه استفاده می کند. جهت انجام تحقیق دو مدل مورد بررسی قرار گرفت. نتایج رابطه بلندمدت متغیرهای تحقیق نشان داد که ا نرژی تجدیدناپذیر، نرخ تورم، نابرابری درآمدی و شهرنشینی اثر منفی بر کیفیت زندگی در ایران دارند. عالوه بر این مخارج دولت و شاخص فناوری اطالعات و ارتباطات اثر مثبت بر کیفیت زندگی دارند. با توجه به هدف تحقیق براساس نتایج مدل دوم، انرژی تجدیدناپذیر زمانی که با فناوری اطالعات و ارتباطات همراه میشود اثر مثبتی بر کیفیت زندگی دارد. بنابراین شاخص فناوری اطالعات و ارتباطات می تواند به عنوان نقش میانجی و واسطه باعث کاهش اثر منفی مصرف انرژی- های تجدید ناپذیر بر ک یفیت زندگ ی در ایران شود.
