انجمنهای ادبی اواخر عر مشروطه تداوم انجمنهای ادبی عر قاجار است. بازخوانی شعر، اقتراح ادبی و حک و اصلاح شعر از الی ترین فعالیتهای این انجمنها بوده است. یکی از موارد قابل توجه در این انجمنها، شیوه های نقد و بررسی شعر است. در پژوهش حاضر سعی شده است به شیوه تحلیلی - توصیفی گفتمان نقد ادبی رایج در انجمنهای برجسته این دوره نظیر انجمنهای ادبی خراسان تحلیل و معرفی شود. سنت گرایی و پای بندی به معیارهای نقد ادبی کلاسیک، برداشت سنتگرایانه از نوآوری و تجدد، رویکردهای اخلاقی و معنامحوری، کاربردی بودن، در نهایت فقدان انسجام از جمله رویکردها و محورهای گفتمان نقد ادبی در این انجمنها بوده است.
