کتاب کلیله و دمنه از جمله متون سیاسی است که زبان ادبی- تمثیلی و زمینه اخلاقی داستان های آن، مخاطب را از درک شفاف نزاع قدرت باز می دارد. یکی از این داستان ها، روایت شیر و گاو است که جنبۀ تمثیلی و زمینه اخلاقی آن نه تنها سبب شده است تا نزاع قدرت میان دو جناح، یکی مدافع مفهوم عدالت منطبق با اندیشه سیاسی ایرانشهری و دیگری طرفدار فردگرایی، پوشیده بماند؛ منطق گفت و گوی سیاسی را نیز تحت تاثیر زاویه دید غالب متن با لایه ای اخلاقی تحریف کرده است. نتیجه چنین نگاهی حذف و منفی نمایی باور و شخصیت یکی از طرفین نزاع قدرت است که در مقام مشارک گفت و گو، نظم موجود را که از نوع سلسله مراتبی ِ موروثی ست، بر نمی تابد و در نهایت نگاه کلان حاکم بر متن، وی را قربانی می کند. از آنجا که نزاع قدرت نوعی موضع گیری فضایی است که فاصله طرفین متخاصم را با اشکال متفاوت تنظیم می کند، در این نوشتار نزاع قدرت مندرج در داستان شیر و گاو؛ نیز شیوه های تحریف آن بر مبنای دلالت های فضایی تبیین و تحلیل شده است. مبنای تحقیق نوبت گیری و کیفیت روایتگری راوی – کنشگران داستان در مقام مشارکین گفت و گوست.
