در داستانهای جمالزاده ، نوعی شخصیت پردازی وجود دارد که در آن ، درصدی از جسم یا رفتارهای بدنی انسان ؛ شکل حیوانی ، نباتی و یا شیئی به خود می گیرد و خواننده را دچار واکنشی ناهمگون یا متباین - خنده توام با ترس یا لذت همراه با انزجار میکند. این شگرد ادبی که ریشه در هنرهای تجسمی - بصری دارد طنز آمیخته یا « گروتسک » نامیده می شود و بکار گیری آن نقش بسزایی در گسترش زبان انتقادی روایتها دارد. مقاله حاضر مصادیق طنز آمیخته را به مثابه یک ویژگی سبکی در پنج اثر از جمالزاده بررسی و تحلیل کرده است .
