دوره ی نوجوانی در مقایسه با کلیت عمر آدمی دوره ای پُر تعلیق است و در این میان دوران بلوغ دختران از حساسیت های دامنه دارتری برخوردار است. از اواخر قرن نوزدهم، نظریه های فرهنگی و جامعه شناسی دختران و دخترانگی را دوره ای تأثیرگذار در تغییرات فرهنگی معرفی کرده اند. در پژوهش حاصل هدف اصلی پی بردن به برساخت مفهوم دخترانگی در 3 رمان نوجوان فرهاد حسن زاده است. بدین منظور 3 رمان (هستی)، (زیبا صدایم کن)، (این وبلاگ واگذار می شود) مورد بررسی قرار می گیرد، تا دریابیم چه روایتی از دخترانگی در این رمان ها بر ساخته می شود. نتایج نشان می دهد فرهاد حسن زاده در رمان (هستی) روایت دختر نوجوانی را که مدام به خاطر رفتارهای غیر دخترانه و خارج از عرف کلیشه های جنسیتی زنانه، توسط بزرگسال ملامت می شود، مورد بررسی قرار می دهد. هنجارشکنی هستی، معطوف به قانون های آهنین خانه و جامعه و در زمینه جنسیت، دگرپوشی و گزینش هوّیت مردانه برای رسیدن به هوّیت زنانه در جامعه مردسالاری اتفاق می افتد. در رمان (زیبا صداین کن) زندگی دختر پانزده سال های به نام زیبا را که در آسایشگاه کودکان بی سرپرست زندگی می کند به تصویر می کشد، که در مردابی از بدبیاری فرو رفته. سفری یک روزه با پدری مجنون، از صبح تا شب در شهری که بوی گوگرد و سرب، دود، بوی خاطره و هراس می دهد. سفری که یک رویه اش شادی و مضحکه است و روی دیگرش اندوه. در رمان (این وبلاگ واگذار می شود) حسن زاده یک داستان عاشقانه قدیمی را در قالب یک وبلاگ روایت می کند و با پرداختن به موضوعی مثل عشق دوران نوجوانی فضایی را ترسیم می کند که همدلی مخاطب را برمی انگیزد. مخاطب نوجوان برای شخصیت زال نگران می شود. حتی اگر زال از آبادان دهه شصت حرف بزند. باز هم دغدغه هایی دارد که برای نوجوان امروز آشناست.
