هدف از پژوهش حاضر اثربخشی درمان ذهن آگاهی گروهی بر نشانه های افسردگی، ناگویی هیجانی و تنظیم هیجان در دانش آموزان بود. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با (طرح پیش آزمون – پس آزمون، همراه با پیگیری) گروه گواه بود، جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی دانش آموزان دختر دوره دوم دبیرستان در سال تحصیلی 96-1395 دبیرستان فاطمیه شهرستان بیجار تشکیل می دادند. از بین جامعه آماری پژوهش حاضر پس از کسب هماهنگی از مسئولین دبیرستان فاطمیه و غربالگری اولیه و شناسایی دانش آموزان دارای نشانه های افسردگی، 24 دانش آموز دارای نشانه های افسردگی به روش نمونه گیری در دسترس و لحاظ کردن ملاک های ورود و خروج انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. هر دو گروه در شروع، پایان مداخله و پیگیری توسط پرسشنامه های، پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو، پرسشنامه تنظیم هیجانی و پرسشنامه افسردگی بک ویرایش دوم مورد ارزیابی قرار گرفتند، داده های گردآوری شده توسط آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (تحلیل واریانس مختلط (اندازه گیری مکرر) وآزمون تعقیبی بنفرونی برای آزمون فرضیه ها) مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که درمان گروهی ذهن آگاهی با اثربخشی معناداری در کاهش مؤلفه های ناگویی هیجانی شامل دشواری در شناسایی احساسات و دشواری در توصیف احساسات همراه است، اما در مؤلفه تفکر عینی (برون مدار) با اثربخشی معناداری همراه نبود. همچنین درمان گروهی ذهن آگاهی با اثربخشی معناداری در بهبود تنظیم هیجان و افسردگی همراه بود. پیشنهاد می شود از نتایج پژوهش حاضر در طراحی برنامه های درمانی و آموزشی استفاده گردد.
