مقدمه: در این مقاله با رجوع به روایت نمونهای از فعالان صنفی در خصوص جایگاه خود در میدان آموزش تلاش شد تا مناسبات قدرت در میدان آموزش، فرهنگ مدرسه، ارزشهای بدیل و اشکال منازعه کانون صنفی معلمان شناسایی شود. روش: روش پژوهش حاضر اتنوگرافی انتقادی و میدان موردمطالعه اعضای کانون صنفی معلمان شهر سنندج است که به روش نمونهگیری هدفمند و حداکثر تنوع، با 33 عضو مصاحبه نیمهساختیافته بهعمل آمد. یافتهها: بر مبنای روایت نمونهای از فعالان صنفی، قدرت در ساختار اجتماعی و تعاملات میدان آموزش رخنه کرده است و برای همنواسازی معلمان، قدرت در شیوههای «انضباطی»، «پاداشدهنده» و «شرطی» بهکارگرفته میشود و فرهنگ مدرسه با برساخت «معلم همنوا و متعهد» و «سادهزیست و قناعتپیشه»، هویت فردی و اجتماعی معلمان را مخدوش ساخته است. معلمان به دلیل غیاب در نظام تصمیمسازی و چگونگی مدیریت میدان آموزش، احساس نادیدهانگاشتن میکنند. در چنین بستری، «عاملیتبخشی در میدان آموزش و اجتماع»، «استیفای حقوق مدنی» و «برابری فرصتها» به ارزشهای بدیل کانون صنفی معلمان تبدیل شده است و «آگاهیبخشی»، «ایدئولوژیزدایی از میدان آموزش»، «نفی کالاییشدن آموزش» و «مقاومت خاموش»، اشکال منازعه کانون صنفی معلمان را شکل داده است. بحث: با وجود اعمال قدرت، کنشگران میدان آموزش در برابر سازوکارهای همنواساز مقاومت میکنند و کانون صنفی معلمان جلوهای از مقاومت و منازعه در میدان آموزش است؛ نزاعی که به تأسی از اکسل هونت، با هدف شناسایی و تصدیق نهادی و ضرورت بازتعریف و بازسازی قواعد میدان آموزش و بازتعریف جایگاه معلمی در میدان آموزش ساری و جاری است.
