مهمترین روش در گردآوری داده های انسان شناسی، مردم نگاری است. در این روش تمامی جزئیات فرهنگ مورد نظر بررسی و ثبت می گردد. مشاهده ی مستقیم و مشارکت در زندگی جامعه ی هدف از جمله روش های آن بوده که با کمک تکنیک های کمکی عکاسی و فیلمبرداری صورت می گیرد. پژوهش مردم نگاری روستاهای اطراف کرفتو و زیویه به صورت کاملاً میدانی و با حضور پژوهشگران در شانزده روستای نمونه گیری شده انجام پذیرفت. مشاهده و مصاحبه های آزاد با نزدیک به صد اطلاع رسان، اطلاعات دقیقی از شیوه ی زندگی مردم منطقه در گذشته و حال به دست داد که در بخش های مختلفی تقسیم بندی شده است. این بخش ها عبارتند از محیط طبیعی (شناسایی رودخانه های فصلی منطقه، گیاهان، حیوانات، چشمه ها، غارها و ...)، وضعیت اجتماعی و گروه های انسانی (شامل بررسی طایفه ها، محلات، شیوه های حل اختلاف و ...) شیوه های معیشت (کشاورزی، دامداری، باغداری، شکار و زنبورداری)، پوشاک و زیورآلات، خوراک، مسکن، پزشکی مردمی، فناوری و صنایع بومی، بازی ها، رسم ها و آیین های سنتی (تولد، ازدواج، طلاق، مرگ)، دانش های بومی، هنر، ادبیات شفاهی و زبان و گویش. سعی ما در انجام این پروژه آن بود تا موارد ذکر شده یا از طریق مصاحبه با افراد کهن سال به دست آید یا تا آنجایی که مقدور بود به صورت عملی ثبت و ضبط گردد. مجموع این اطلاعات در بیش از شش صد صفحه فراهم آمده که در ادامه به تفکیک به تمامی آنها پرداخته می شود.
