امنیت به مثابه یک کالای مطلوب،خیرجمعی؛ مقوله فراجنسیتی، فرا قومیتی شرایط بدون خطر و امن، نوعی نیاز دائمی و بی پایان است و در سلسله مراتب نیازهای مزلو، نیاز به امنیت پس از نیازهای فیزیولوژیک در مرتبه دوم جای گرفته است. احساس نا امنی، ناظر بر نگرانی از سرقت، مزاحمت های خیابانی، هراس از بزهکاران و ولگردان، تعرض، خشونت و قتل می باشد . در گارگاه مذکور که برای مشاوران بانوان تمامی دستگاه های اجرایی در سطح استان کردستان برگزار شده است با اتکا به پژوهش های صورت گرفته در حوزه زنان به هستی شناسی، امکان شاسی امنیت اجتماعی زنان در عرصه های عمومی و راههای ارتقای آن پرداخته شده است.بر مبنای یافته ها، احساس ناامنی زنان در فضاهای شهری مساله فردی یا بخشی از زنان نیست.از نظر احساس ناامنی در فضاهای شهری: زنان آسیب پذیرترین گروه اجتماعی می باشند .زنان در فضای شهری خود را در معرض نوعی تهاجم نامرئی و تجاوز نمادین می بینند و هراس و وحشت از همین جا نشات می گیرد. در تجربه مشترک زنان مورد مصاحبه، به مخاطرات و جرائم زیر در فضا های عمومی اشاره شده است: الف) سرقت کیف پول، موبایل، گردن بند؛ ب) شنیدن متلک و الفاظ رکیک ج) توقف اتومبیل و اصرار برای سوار شدن د) لمس بدن و تنه زدن عمدی ه) تعقیب و مزاحمت در کوچه های خلوت ح) زنان هم چنین به خرابه های موجود در شهر و ساختمان های نیمه کاره اشاره کردند که عبور از کنار آن ها مخصوصاً در شب برایشان بسیار دلهره آور است. اکثر زنان با این گفته موافق بودند که در پس تمام اضطراب هایشان ترس از تجاوز و یا حتی لمس شدن نهفته است. اما تجاوز فقط یک روی سکه است. روی دیگر سکه برای این زنان برخورد اطرافیان و جامعه با زنی است که مورد تعرض جسمی و یا حتی زبانی قرار گرفته است.
