مقاله حاضر در صدد است تا به میانجی آلبوم های عکس به بازسازی روایت زندگی افراد بپردازد. به بیان دیگر، دارندگان این آلبوم ها چگونه جریان مخدوش، گسسته، ناهمگن و غیرخطی زندگی را به تناظر عکس های تثبیت شده و غیر متحرک به شکلی روایت مند، خطی و منسجم درمی آورند و هویت و جایگاه خود را به میانجی آن بازسازی می کنند. روش شناسی مطالعۀ حاضر کیفی است و از روش مردم نگاری برای انجام عملیات میدانی و از روش تحلیل موضوعی برای تحلیل داده ها استفاده شده است. . بر اساس رویکرد مصاحبه شوندگان نسبت به آلبوم های عکس و تفسیرهای آنان از این آلبوم ها، هفت مقوله ی برساخت هویت فردی، برساخت روایت و خاطره های فردی و جمعی، بازنمایی مناسبات قدرت، تداوم خویشاوندی، بازتجربه ی رویدادها، و دگردیسی میدان تعاملات استخراج شده است. در واقع مقوله های مذکور نوعی چرخش نظری در رویکرد دارندگان آلبوم های عکس را در عکس های نوین دیجیتالی به نسبت عکس های کلاسیک نشان می دهد.
