پژوهش حاضر با اذعان به نقش و جایگاه در خور توجه اجتماعات و هویت قومی در پی ریزی و تحکیم همبستگی اجتماعی به بررسی نگرش جوانان استان کردستان نسبت به هویت قومی و عوامل موثر بر آن در سال 1391 پرداخته است. در بخش نظری بر اساس نتایج بدست آمده از بررسی دیدگاه ها و مرور منابع تجربی موجود یک چارچوب نظری تلفیقی تنظیم گردید و در قالب آن فرضیه های اصلی تنظیم گردید. پژوهش به روش چندگانه (پیمایش، روش اسنادی و تحلیل ثانویه) و با استفاده از پرسشنامه در مورد 666 نفر نمونه از جوانان ساکن در استان کردستان انجام گرفته است. جمعیت آماری در پژوهش کلیه افراد 15 تا 30 سال ساکن در شهرهای سنندج، کامیاران، مریوان، بیجار و بانه بوده اند. نتایج پژوهش بر اساس تعلق و وفاداری به جوانان نسبت به نشانگان هویت قومی دارد.جوانان مورد بررسی خود را در چارچوب تاریخ و میهن ایران تعریف کرده و به لحاظ فرهنگی با سایر اقوام کشور خود را همسو می پندارند. یافته ها نشان می دهد که میان متغیرهای سن، سطح تحصیلات، شغل ، تعلق مذهبی، محل جغرافیای فرد (مرزی/ عدم مرزی)، میزان احساس تبعیض سیاسی و فرهنگی، میزان امیدواری نسبت به آینده، میزان رضایت از رسانه ملی، میزان رابطه درون قومی و برون قومی با هویت قومی رابطه معنا داری وجود دارد. اما سایر متغیرهای چون وضع تاهل، جنسیت، میزان مشارکت سیاسی و میزان رضایت از نظام سیاسی با هویت قومی رابطه معنا داری وجود ندارد. در بخش پایانی پژوهش دلالت یافته ها در زمینه مطالعات آتی و سیاست گزاری اجتماعی و فرهنگی مورد بحث قرار گرفته است.
