پیدایش سازمان‌های غیردولتی در سردشت، با تنوع و تشدید مسائل و آسیب‌های اجتماعی گره خورده است. پژوهش حاضر با رویکرد سازه‌گرایی اجتماعی و با روش اتنوگرافی شهری به میانجی تجربه و روایت جمعی از کُنشگران مدنی، از راه شناسایی راهبردهای ادعاسازی و ساختن راه‌حل‌ها به نحوۀ برساخت مسائل اجتماعی توسط سازمان‌های غیردولتی سردشت پرداخته است. داده‌های این پژوهش از طریق مصاحبۀ نیمه‌ساختارمند گردآوری و از راه تحلیل تماتیک کدگذاری شده است. نمونه‌های موردمطالعه شامل 34 نفر از فعالان مدنی و دارای کنش‌ورزی یکسره در 31 سازمان غیردولتی بود که به روش نمونه‌گیری با بیشترین تنوع گزینش شدند. بر پایهٔ داده‌های میدانی، «برساخت مسائل اجتماعی» در جایگاه رویکرد، عامل پیدایش اغلب سازمان‌های غیردولتی در سردشت بوده است. این سازمان‌ها برای به ادراک درآوردن مسائل اجتماعی، از راهبردهای «بسترسازی»، «حساس‌سازی» و «نیاز/مندسنجی» به‌عنوان «راهبردهای ادعاسازی» بهره گرفته‌اند و با توسل به اقداماتی چون «توانمندسازی فکری»، «توانمندسازی عملی» و «ارائۀ خدمات مستقیم» به ساختن راه‌حل‌ها مبادرت نموده‌اند. بر مبنای یافته‌ها، راه‌حل‌ها و اقدامات سازمان‌های غیردولتی، در ذیل راه‌حل‌های فردی قابل دسته‌بندی است و جهت‌دهیِ اقدامات آن‌ها معطوف به تغییر فردی بوده است. رویکرد یادشده به دلیل تداوم شرایط ساختی مسائل و آسیب‌های اجتماعی، به تغییرات نهادی و اجتماعی نمی‌انجامد.
