جامعه‌پذیری سیاسی از طریق تربیت شهروندان همسو با ارزش‌های مسلط سیاسی، نقش قابل توجهی در ثبات سیاسی دارد. فرایند جامعه‌پذیری سیاسی جوانان اقلیت‌های قومی، همواره یکی از مسائل چالش برانگیز نظام‌های سیاسی در جوامع چندقومیتی و چندفرهنگی به‌شمار می‌آید. پژوهش حاضر در نظر دارد تا ضمن شناسایی و واکاوی منابع جامعه‌پذیری سیاسی جوانان، به وضعیت جامعه‌پذیری سیاسی آن در بافت قومیتی شهر سنندج بپردازد. با نظر به ماهیت اکتشافی و بسترمندبودن پژوهش حاضر، رویکرد کیفی و روش تحلیل روایت اختیار شده است. میدان مورد مطالعه به جوانان 18 تا 32 سال شهر سنندج اختصاص دارد که طی آن با 36 نفر از جوانان مصاحبۀ نیمه‌ساختاریافته بعمل آمد. با واکاوی داده‌ها به روش تحلیل تماتیک 15 تم اصلی به شرح زیر استخراج گردید: پنداشت جوانان از فعالیت سیاسی ناظر بر چهار تم اصلی ادارۀ حکومت، فعالیت‌های همسو با حکومت، فعالیت‌های ناهمسو با حکومت و سیاست‌هراسی می‌باشد. در رابطه با آگاهی و رفتار سیاسی جوانان به سه تم اصلی بیگانگی سیاسی، تناقض دین و دموکراسی و حکومت دموکراتیک عدالت‌محور دست یافتیم. منابع جامعه‌پذیری جوانان شامل منابع رسمی و غیررسمی می‌باشد و رویکرد جوانان نسبت به کارگزاران رسمی جامعه‌پذیری سیاسی (مدرسه، دانشگاه، صداوسیما) بر سه تم اصلی بی‌اعتمادی، کاشت وارونۀ صداوسیما و اختلال در بازتولید ایدئولوژی سیاسی و رویکرد منابع غیررسمی جامعه‌پذیری سیاسی (خانواده و گروه همسالان) بر دو تم اصلی سیاست‌پرهیزی و زوال اعتماد سیاسی خانواده دلالت داشت. مضامین برآمده از روایت جوانان، بیانگر آن است که با وجود فردی‌شدن هویت، بیگانگی با هویت ملی و شکلی از هویت مقاومت در جوانان پدیدار شده است.
