سرمایۀ اجتماعی یک سازۀ نظری و سیاستی به شمار می رود و به میانجی سنجش سرمایۀ اجتماعی به مثابه نبض سنجی اجتماعی می توان جهت و آهنگ تغییرات جامعه در ساحت های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی و نیز پیامدهای سیاست گذاری عمومی و اجتماعی را شناسایی و تحلیل نمود. پژوهش حاضر با هدف واکاوی وضعیت سرمایۀ اجتماعی در بین نمونه ای از شهروندان استان کُردستان به انجام رسیده است. این پژوهش به روش پیمایش و با استفاده از ابزار پرسش نامه درمورد 1007 نفر از شهروندان استان کُردستان در بازۀ سنی20 تا 54 سال انجام گرفت. شیوۀ نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای بوده است. برمبنای یافته ها، میانگین شاخص ترکیبی سرمایۀ اجتماعی در سطح متوسط ارزیابی می شود. کمّ و کیف سرمایۀ اجتماعی، به ویژه در بُعد سرمایۀ اجتماعیِ کلان پایین است و این مسأله نشان از زوال اعتماد عمومی به اهمیت و موفقیت عملکرد نهادها در حوزه های چهارگانۀ اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی است. نوع غالب سرمایۀ اجتماعی در استان کردستان، سرمایۀ اجتماعیِ خُرد است و سرمایۀ اجتماعی میانی در سطح متوسط قرار دارد. براساس نتایج تحلیل واریانس، میانگین سرمایۀ اجتماعی بر حسب جنسیت، ردۀ سنی، وضع تأهل، سواد، وضع فعالیت پاسخ گویان تفاوت می پذیرد. در بخش پایانی پژوهش، با نظر به مختصات سرمایۀ اجتماعی، آسیب ها و مخاطرات، راهبردها، برنامه ها و مجریانِ ارتقای سرمایۀ اجتماعی در کُردستان ارائه شده است.
