پژوهش حاضر در پی آن است تا با لحاظ نمودن اهمیت همگرایی و همبستگی ملّی در مقام یک سازه نظری و سیاستی و پیوند آن با مقبولیت و مشروعیت سیاسی و حکمروایی خوب، با مفهوم سازی و فرموله کردن مسأله ی همگرایی و همبستگی ملّی در بستر متنوع فرهنگی و قومیتی ایران، به فراترکیب همگرایی و همبستگی ملّی در استان کُردستان به میانجی مطالعات حوزه همگرایی و همبستگی ملّی بپردازد. در پژوهش حاضر از روش فراترکیب بهره گرفته شده است. فراترکیب نوعی مطالعه کیفی است که اطلاعات و یافته های استخراج شده از مطالعات کیفی موجود و مرتبط با موضوع را بررسی و تحلیل می کند. بر این اساس، نمونه و جامعه آماری پژوهش، شامل مطالعات کیفی منتخبی است که در بازهی زمانی1372 تا 1398 به انجام رسیده اند و از جوانب و دیدگاه های مختلف به بررسی مسأله ی همگرایی و همبستگی ملّی در ایران پرداخته اند. برای دستیابی به داده های پژوهش، تمامی پایگاه های داده و نشریات داخلی کشور بررسی شده است. پس از جستجو در پایگاه های مختلف، تعداد 540 مقاله، کتاب و گزارش پژوهشی مرتبط شناسایی شد. برای انتخاب پژوهش های مناسب و قابل استفاده در روش فرا ترکیب مقالات براساس پارامترهای مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت و در نهایت 54 منبع برای انجام روش فراترکیب انتخاب شد. بر مبنای فراترکیب مطالعات، «میراث مشترک ملّی و قرابت های تاریخی و فرهنگی»، «شکاف قومی-مذهبی»، «بیگانگی سیاسی»، «ضعف مشارکت سیاسی»، و «محصورشدن اعتماد اجتماعی در اجتماع قومی»، مختصات همبستگی و همگرایی ملّی در استان کُردستان به شمار می رود. از این رو، همگرایی ملّی در استان کُردستان وضعیت پروبلماتیکی پیدا کرده است. بر مبنای فراترکیب مطالعات، وضعیت همگرایی ملّی در استان کُردستان معلولِ «ناکارآمدی مدیریت سیاسی مناطق قوم نشین»، «ناپایداری و نامتوازن بودن توسعه در استان کُردستان»، «گسست و عدم شمولیت در سیاست های قومی»، «پیوستگی دیرین تاریخی، اجتماعی و فرهنگی»، و «اختلال در شناسایی» است. در این میان عواملی چون «جهانی شدن فرهنگی(مجاری نوین ارتباطی و اطلاعاتی و شکل گیری اجتماعات مجازی قومی)»، «الگوپذیری از نخبگان قومی»، «ژئوپولتیک مناطق کُردنشین و مداخلات فراملی»، و «امتداد قومی به میانجی مناسبات مرزی» به مثابه عوامل و شرایط مداخله گر در وضعیت همگرایی ملّی به شمار می آیند.
