عثمان عزیزی

در تحقیق حاضر، اثرات روش های مختلف فرآوری دانه کتان شامل اکسترود کردن، تفت دادن، تفت دادن و دخیره کردن، تفت دادن و غلطک زدن، تفت دادن و ذخیره کردن و غلطک زدن و اشعه دادن با مایکرویو بر خصوصیات تخمیر شکمبه ای، کینتیک هضم شکمبه ای و بعد از شکمبه ای، عملکرد و الگوی اسیدهای چرب شیرگاوهای شیرده بررسی شد. دانه کتان در دمای 140 الی 145 درجه سانتیگراد اکسترود و تفت داده شد. نیمی از دانه تفت شده بلافاصله سرد شده و نیمی دیگر به مدت 45 دقیقه در داخل محفظه بسته نگه داری شد. دانه تفت شده و تفت شده و ذخیره شده، غلطک زده شدند. داده های حاصل از بخش برون تنی و کیسه های نایلونی در قالب طرح کاملا تصافی تجزیه تحلیل شدند. همچنین، اطلاعات حاصل از بخش درون تنی با استفاده رویه میکس مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند. تجزیه پذیری موثر ماده خشک در دانه فرآوری نشده و اکسترود شده به ترتیب کمترین و بیشترین بود (05/0>P). بیشترین میزان تجزیه پذیری پروتئین خام در دانه اکسترود شده مشاهده شد (05/0>P). ناپدید شدن بعد از شکمبه ای مواد مغذی در دانه کتان تفت شده و غلطک شده و تفت شده و ذخیره شده و غلطک شده بّیشترین بود (05/0>P). کمترین ناپدید شدن مواد مغذی در کل دستگاه گوارش در دانه کتان فرآوری نشده مشاهده شد (05/0>P). تولید گاز، انرژی خالص برای شیردهی و انرژی قابل متابولیسم در دانه کتان اکسترود شده بیشترین، در دانه کتان تفت شده و غلطک شده و همچنین تفت شده و ذخیره شده و غلطک شده حد واسط و در دانه فرآوری نشده، تفت شده، تفت شده و ذخیره شده و مایکرویو شده کمترین بود (05/0>P). میزان تولید متان در شرایط برون تنی در جیره های حاوی دانه کتان اکسترود شده کمترین و در جیره های حاوی دانه کتان فرآوری نشده بیشترین بود (05/0>P). در آزمایش درون تنی، دوزاده راس گاو شیرده هلشتاین با چهار جیره های آزمایشی شامل 1) جیره شاهد (بدون دانه کتان)، 2) دانه کتان فرآوری نشده، 3) دانه کتان تفت شده و غلطک شده و 4) دانه کتان اکسترود شده تغذیه شدند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که جیره های آزمایشی تاثیر معنی داری بر میزان تولید شیر و ماده خشک مصرفی نداشتند. درصد چربی شیر در گاوهای تغذیه شده با جیره های حاوی دانه کتان اکسترود شده کاهش یافت (05/0>P). غلظت رومنیک اسید و اسید لینولئیک در گاوهای تغذیه شده با دانه کتان بالاتر از گاوهای تغذیه ش